.png)
Bespreking 'Vrije Streken' door Frans Lander
20/05/2019 - Dat Rembrandt een geweldige inspiratiebron is voor andere kunstenaars, wordt maar weer eens bewezen door de huidige tentoonstelling in ons Stadsmuseum: 24 kunstenaars van de Kunstkring Woerden laten zich ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van hun Kunstkring in dit Rembrandtjaar van hun beste kant zien met keramiek, schilderijen, (digitale) grafiek, fotografie en textiele werkvormen. De Kunstkring heeft een indrukwekkende staalkaart aan technieken en talenten in huis met als resultaat een originele, rijke en verrassende oogst van 36 objecten in een zeer verantwoord ingerichte expositie die vergezeld gaat van een mooi en overzichtelijk boekje.
Niet alleen de verschillende technieken maar meer nog de zeer uiteenlopende wijzen waarop de kunstenaars het centrale thema hebben verbeeld maken deze tentoonstelling alleszins de moeite waard. Sommige kunstenaars blijven zeer dicht bij de schilderstijl van Rembrandt, andere geven een meer eigentijdse soms zelfs zeer persoonlijke invulling aan de opdracht.
Zo schildert Iman Vroman een boeiend kleurrijk portret van zijn zoon Paulo in de stijl van het portret van Rembrandts zoon Titus, terwijl Aart Sliedrecht Rembrandt dicht benadert met een meesterlijke foto van leerlingen van het Kalsbeekcollege in de sfeer van De Staalmeesters. Didi Mooiman komt misschien nog dichterbij met een raak portret van Dick door het licht en de rake compositie.
Ook Joanne Wienk, Ria Blom, Ludia Baarda, Hannah Neijssel en Tineke Hoepman blijven dichtbij de stijl van Rembrandt al geven ze er alle vijf een geheel eigen en originele invulling aan. Maar hun schilderkunstig knappe werk ademt Rembrandt zonder enige twijfel. De inzendingen van Jillis Achterberg zijn technische hoogstandjes: wat een prachtige Mijn Saskia en wat een originele setting voor Het Joodse Bruidje. De beeldhouwer Jan Vermaat verrast ons met een schilderij Ontdekking duidelijke geïnspireerd door Danaë uit de Hermitage, zij het met een vrolijke knipoog naar de techniek van de schilder Lucien Freud. Sietse Govers schept een geheel nieuwe Rembrandt met Iza vertelt over zijn dromen. Een opvallend mooi doek waarin Sietse weer eens blijk geeft van zijn meesterschap en zijn opvallend warme kleurgebruik.
Gerdien Meijnen komt psychologisch zeer dicht bij de grote meester door de open onschuldige verbaasde blik van Jette in zeer sobere kleuren.
Andere kunstenaars gaan veel vrijer om met het thema: Koos van den Nieuwendijk abstraheert in zijn geheel eigen herkenbare stijl met lakverf de Officier met een Gouden Ketting ook uit de Hermitage, terwijl Theo Aarsen een boeiend verhaal vertelt van Titus op reis vanuit de Wallace collectie in Londen. Maria Margraf gaat in verschillende technieken Rembrandtesk te werk met een knipoog naar moderne technieken.
Opvallend vond ik het keramisch werk van Lotte de Bruijn en Jeanette Huizenga-Luteijn. Rembrandt als het ware ontleed in vormen: Jeanette met handen uit verschillende van zijn doeken, zoals Het Joodse Bruidje, heel ontroerend, en Lotte die de man met gouden helm uit De Nachtwacht laat ontwaken in technische 21e eeuw. Dit gebruik van hedendaags materiaal vinden we ook terug bij De Poortwachter van Bianca Isabella Groenestein, zij het met een vleugje surrealisme.
Rembrandt wordt soms in een merkwaardig modern jasje gestoken, zoals In De Staalmeesters 2.0 van Marlouke San Giorgi, waar Rembrandt wordt gezien met de bril van Vasarely of met de bril van Andy Warhol bij Martien Bakhuizen, een heel geslaagde vertaalslag van een zelfportret van de grote meester. De guitige Saskia van Nelleke Kuijpers is omringd met stijlelementen van onder meer Gestel, Mondriaan, van Doesburg en Van Gogh.
De ets van Helga van Kleef is door zijn trefzekere lijnen en techniek een mooie hommage aan de grote etser die Rembrandt was. Heel geraffineerd zoals Lia van Kesteren de wereld van Rembrandt weet op te roepen met haar opvallende kragen.
Je kunt natuurlijk ook de geest van Rembrandt benaderen met een hedendaagse bijna abstracte eigen stijl: dat doet Ido Vunderink. Zijn De Barmhartige Samaritaan staat qua techniek ver van Rembrandt en toch komt dit doek Rembrandt wellicht het meest nabij, omdat het zoals De Verloren Zoon uit de Hermitage vol compassie is. Je voelt het liefdevolle mededogen van de Samaritaan voor de vreemdeling in dit sobere spirituele werk.
De tentoonstelling duurt helaas niet lang, dus haast je naar ons Stadsmuseum, dit mag je niet missen!
Frans Lander